Archivo de la categoría: Sin categoría

PATRIMONIO PONTÉS XLIX

De cando en vez, seguen a aparecer novas cruces na nosa Vila e que estaban agachadas baixo o recebo, coma é a deste caso que nos ocupa. É un exemplo do moito patrimonio que aínda nos queda por descubrir. Neste caso apareceu cando se procedía ao picado do recebo dunha casa que se ía a restaurar para a Asociación de Veciños de Lembranza da Vila.

CRUZ NA CASA Nº 3 DA VILA

Na casa Nº 3 da Vila, cando se procedía ao seu picado do recebo de cemento para a súa posterior restauración, aparece no lintel da porta este exemplar de cruz riscada.


O que podemos dicir dela é que parece unha cruz treboada é, ao mesmo tempo, de calvario.
As cruces de calvario hai moitas nas casas reitorais, o que leva a pensar que no pasado, esta casa ben puido ser a casa do crego da Vila.

A reitoral actual é posterior, cousa que é sabido. O que non se sabe é cal era antes.

Ademais hai que engadir que a casa que hai ao seu carón, a nº 1 (coñecida pola casa das de Román), no seu tempo foi concello, cárcere e xulgado, polo que moi ben a reitoral puidera estar ao seu lado.


Como dicía é unha cruz de brazos iguais, agás o vertical inferior que entra no calvario. Polo tanto é unha cruz grega trevoada e de calvario. Sendo deste tipo única na zona.


O tamaño é duns 30 a 35cm. nos dous sentidos.
Como o recebo foi picado, aprécianse as picadas na pedra.


Esta casa estaba a ser restaurada polo Concello para a Asociación de Lembranza da Vila, mais por mor de desprazarse unha das súas paredes, houbo que parar a obra e agora está pendente da súa restauración. É de supoñer que tanto a cruz coma a porta do balcón (semella medieval) sexan conservadas na nova edificación.

Texto e foto aportados por Xose María López Ferro, Cronista Oficial do Concello de As Pontes e director do Museo Etnográfico Monte Caxado, a quen agradecemos a súa colaboración.


¿TE ATREVES A VIVIR LA CUARESMA? CARTA DEL OBISPO DIOCESIS MONDOÑEDO – FERROL MONSEÑOR FERNANDO GARCIA CADIÑANOS

Con el Miércoles de Ceniza comenzamos una nueva Cuaresma. Dejamos atrás nuestras máscaras y disfraces para introducirnos en nuestra propia interioridad y reconocer nuestro propio armazón interior, nuestra vocación y nuestro ser. La Iglesia nos invita a este ejercicio complejo y difícil, pero que siempre ha de ser permanente y necesario para crecer y vivir sostenidos por un horizonte. Es más fácil cuidar la exterioridad, alimentar nuestros disfraces… es más complejo chequearnos y cuidar lo que permanece y lo importante.

Un año más se nos invita a ponernos en camino: la Cuaresma es un itinerario, un viaje, una peregrinación que, aunque la realizamos todos los años, siempre es nueva y distinta porque siempre es diferente la vida que disfrutamos. Un viaje que tiene una meta: la Pascua, es decir, la vida que Jesús, muerto y resucitado, te quiere regalar y compartir contigo. Es la vida que te entregó en tu bautismo, pero que acogemos nueva y agradecidamente cada año al renovarlo y actualizarlo. El fin de la Cuaresma es renovarnos, re-ilusionarnos, rejuvenecer, reorientarnos. Eso es la conversión. Y todo eso se nos regala si nos dejamos tocar por Jesús, llenarnos de él y de su vida. La Cuaresma solo tiene sentido si queremos encontrarnos con Jesús, si le vamos a permitir que entre más en nuestra vida, si le vamos a dejar que sea el que oriente nuestra existencia y lleve el timón de nuestra frágil barca, si deseamos conocerlo y seguirlo.

Y para ello, en este viaje se nos invita a salir. Es paradójico que nos guste tanto viajar pero que nos cueste tanto salir de nosotros mismos, de nuestra comodidad, de nuestras seguridades, de nuestras costumbres y prejuicios. Vivimos muy acomodados en nuestra zona de confort que nos impide disfrutar de otros horizontes y posibilidades que Dios ha pensado para tu vida. El miedo nos atenaza en nuestros viejos esquemas.

Y es un viaje en el que se nos invita a salir con Jesús a un lugar apartado pero que nunca es solitario. La experiencia de fe siempre es experiencia eclesial y, por tanto, experiencia comunitaria, compartida, de familia. A Jesús hemos de seguirlo juntos. Por eso, iniciamos hoy comunitariamente este camino con la imposición de cenizas y lo concluiremos juntos también en la Vigilia Pascual, renovando comunitariamente la fe que hemos avivado y descubierto. La Cuaresma es tiempo para profundizar en nuestra pertenencia eclesial.

Y para este viaje, la experiencia y tradición de la Iglesia nos plantea tres aspectos que hemos de cuidar si queremos alcanzar confiadamente la meta. En primer lugar, la oración: se trata de ponernos en actitud de escucha de Jesús. La oración es siempre diálogo, acogida, encuentro. La oración es la que nos permite entrar en nuestra intimidad y descubrir también la intimidad de Dios y sus planes amorosos para con nosotros. Descubramos la belleza de la oración personal y compartida en la liturgia de la Iglesia. Aprovechemos las oportunidades que se nos ofrecen en nuestra Iglesia diocesana: las capillas de adoración permanente en las monjas Esclavas de Ferrol o en las Clarisas de Ribadeo; los retiros diocesanos que se ofrecerán; las iniciativas parroquiales; la soledad de nuestras capillas, de nuestros paisajes, de nuestras casas… Escuchemos la voz del Señor en el silencio orante de la Palabra.

En segundo lugar, la limosna: no se trata tanto de ofrecer un dinero cuanto de escuchar la voz de los hermanos, especialmente de los más necesitados. En una sociedad donde hemos perdido la capacidad de encuentro, de religarnos, la limosna trata de vincularnos con los otros, sobre todo con los más vulnerables. El tiempo de Cuaresma es propicio para cultivar más la caridad, el voluntariado en Cáritas y otras organizaciones, el acompañamiento de los más frágiles, enfermos y mayores… La caridad es la que nos capacita para descubrir el amor del que hemos nacido, para el que estamos hechos y que vamos a festejar en la Pascua.

Por último, no nos debe de faltar el ayuno: ayuno es renunciar a lo que nos sobra y nos impide caminar más ligeros, yendo así con menos mochila y equipaje. Es decir “no” a lo que no nos deja ser más amigos de Jesús, más hermanos de las personas con las que convivimos, más felices y libres. El ayuno es el que nos permite caminar libremente, sin ataduras de ningún tipo. Analicemos nuestras esclavitudes y renunciemos a ellas para disfrutar de la auténtica libertad.

Os deseo un feliz viaje, especialmente a vosotros cofrades de nuestra Iglesia diocesana. ¡Cuánto amor ponéis en los desfiles procesionales, en la música, en el cuidado de los tronos, en la belleza de las expresiones exteriores! La mejor preparación es que sean expresión de esa vida nueva con la que Dios quiere llenar vuestro interior. A todos, feliz y santa Cuaresma.

Vuestro hermano y amigo.

Fernando, obispo de Mondoñedo-Ferrol

PATRIMONIO PONTÉS XLIII

CRUCEIRO DE FIBRA-CEMENTO EN GOENTE. FINCA PARTICULAR
En Goente atopámonos con este singular exemplar de cruceiro de fibra-cemento que non ten imaxes e, o máis raro aínda, non ten pedestal. E malia a non telo, pódese dicir que é un cruceiro alto por mor da lonxitude do seu varal e da cruz.



Localización:
O terceiro exemplar deste tipo de cruceiro, atopámolo en Goente, fronte a Igrexa Parroquial e na outra banda da estrada As Pontes-Coruña.

Gradas:
Ten dúas gradas cadradas, posiblemente de cemento, pois non se pode apreciar ben sen entrar na finca e estaba pechada no momento de facer a foto.

Pedestal:
Este exemplar carece de pedestal, e o varal ou fuste apoia directamente nas gradas.

Varal:
Alto varal de sección cadrada e con chafrán nas beiras, remata nunha moldura de onde sae un anaco de sección cadrada, duns 15 a 20 cm baixo o capitel.

Capitel:
De aspecto alto por mor da sección cadrada á que fixemos anteriomente referencia, leva unha moldura cadrada na parte inferior, outra maior enriba e remata noutra cadrada aínda máis grande ca anterior.

Cruz:
Exemplar grande e estilizado de cruz, sen imaxes, de sección cadrada con chafrán. Os brazos horizontais e o superior florenzados no seu remate.



Con este exemplar rematamos os artigos sobre os cruceiros, quedaría outro cruceiro de fibra-cemento pola Santa do Carballo, pola pista que vai aos Pedregás, na casa do Sr. Ferreiro, mais non teño foto nin o vin. Sei da súa existencia por referencias.

Texto e foto aportados por Xose María López Ferro, Cronista Oficial do Concello de As Pontes e director do Museo Etnográfico Monte Caxado, a quen agradecemos a súa colaboración.

PATRIMONIO PONTÉS XLII

Seguindo cos cruceiro de fibra-cemento, hoxe imos con outro exemplar que está situado moi preto da miña casa, no lugar dos Loureiros. Na finca que pertence a Dona Carmen Rivas (Mucha), mestra xubilada do Colexio da Magdalena. A foto que teño está sacada dende a pista e non é moi boa. Esta finca pertenceu no seu día a Evaristo (o da gasolineira) e foi el quen o mandou erixir. A súa construción é similar ao da Santa do Carballo que vimos no artigo anterior.

CRUCEIRO DE FIBRA-CEMENTO DE OS LOUREIROS (Casa de Mucha)



Exemplar, que coma no caso do da Santa do Carballo, está feito en fibra-cemento e que no seu día tamén estaba pintado de branco todo el. A feitura é moi similar tamén, parece saído do mesmo molde.

Localización:
Situado na finca particular de Dona Carmen Rivas (Mucha), no lugar de Os Loureiros, na marxe esquerda segundo se sube polo pista.

As Gradas:
Componse de tres gradas cadradas, da mesma altura. A primeira e maior, que fai de plataforma ou soleira, medio soterrada.

Pedestal:
É un exemplo de un pedestal tronco-piramidal cuadrangular e liso, isto é, sen relevos nin inscricións. Lixeiramente achafranado na súa parte superior.

Varal:
O varal ou fuste é cuadrangular no seu inicio e no seu remate; leva chafrán pronunciado nas esquinas, conferíndolle un aspecto case de octogonal, aínda que non o é.
Non leva inscricións nin relevos, é dicir, é liso.

Capitel:
Neste caso temos a reprodución dun capitel típico dos cruceiros da nosa zona, isto é, con volutas angulares e anxos alados no medio das mesmas. Con molduras superiores e inferiores, máis pronunciada e máis grosa a superior.

A Cruz:
Temos unha cruz cilíndrica, delgada e alta

Cruz anverso, O Cristo:
Atopamos unha imaxe dun Cristo un pouco máis grande en tamaño co da Virxe.
Leva enriba, sen cartela de INRI, con coroa, melena e barba, cos ollos pechados, mans semipechadas, tres cravos, pano de pureza con cordón atado á dereita e pé dereito sobre do esquerdo.

Cruz reverso, A Virxe:
Neste caso a Virxe representada é unha Soidade, con manto que lle cubre da cabeza ata os pés. Estes van apoiados nunha peaña semiesférica que sobresae da cruz.

Texto e foto aportados por Xose María López Ferro, Cronista Oficial do Concello de As Pontes e director do Museo Etnográfico Monte Caxado, a quen agradecemos a súa colaboración.

PATRIMONIO PONTÉS XL

Rematamos o ano vello cos cruceiros incompletos e imos comezar o ano novo rematando cos cruceiros completos, pois quedárame un sen relacionar xa que é de recente colocación nunha finca particular, na parroquia de Ribadeume. E quédannos os cruceiros de fibra-cemento, dos que tamén temos algún exemplar no concello e con eles remataremos estes artigos relativos aos nosos cruceiros ponteses.

CRUCEIRO DE RIBADEUME-CASA DE D. OLEGARIO CORRAL PICO

Atopámonos cun cruceiro de recente construción (as fotos son de setembro de 2021) e erixido nunha finca particular, na casa de D. Olegario Corral Pico, en Ribadeume, na marxe dereita segundo se vai de As Pontes e moi próximo ao Cruceiro de Ribadeume.

As Gradas:
Leva unha soleira de pedra, semi-soterrada, e que fai o efecto dunha grada inicial.
Ten dúas gradas de pedra moi ben definidas e apoiadas na soleira anterior.

O Pedestal:
É un prisma cuadrangular, moi escociado na parte superior. Nas catro caras laterais levan coma un marco en cor máis escura e no centro gravadas catro cruces patadas de cor máis escura coma o marco.

O Varal ou Fuste:
É un varal cuadrangular con chafrán o que lle dá aspecto de octogonal, sen selo. Leva coma unha faixa ou marco todo arredor e de abaixo a arriba.

O Capitel:
Con catro anxos alados en canda súa esquina e ben traballados. Na parte inferior unha moldura curva e na superior unha recta. Está ben proporcionado en relación ao resto do cruceiro.

A Cruz:
Ao igual co varal é unha cruz de sección cadrangular, con chafrán e marco ao longo dos brazos, similar ao varal. Os remates dos brazos superiores rematados a xeito de roseta, mais moi recta.

O Cristo:
De pequeno tamaño, aínda que proporcionado ao cruceiro. Cartela de INRI, grande na parte superior da cruz. Coroa de espiñas, pano de pureza anoado á esquerda. Mans abertas con un cravo en cada unha. Pé dereito sobre o esquerdo e un cravo atravesando aos dous. Faccións e corpo moi traballado.

A Virxe:
Non puiden fotografar esta parte, mais semella unha imaxe, apoiada nunha peaña, con manto ata os pés.

Texto e foto aportados por Xose María López Ferro, Cronista Oficial do Concello de As Pontes e director do Museo Etnográfico Monte Caxado, a quen agradecemos a súa colaboración.

PATRIMONIO PONTÉS XXXIX

Se mo permitides quixera aproveitar, antes do artigo, para desexar un feliz ano 2023, desexar que sexa un ano para recuperar a paz nos países en conflito, desexar que remate calquera tipo de violencia, desexar cordura aos que nos gobernan, desexar que algo que é básico e elemental en toda sociedade impere para sempre, pois con el solucionaríanse a maioría dos problemas e estou a falar do “respecto”, algo que os nosos maiores trataron de inculcarnos dende que éramos nenos e algo do que adoece a nosa sociedade. Feliz Ano 2023!

E rematamos hoxe co apartado dos cruceiros incompletos e ímonos trasladar ao lugar do Caneiro, onde ao pé da súa Igrexa atopámonos con este curioso exemplar.

CRUCEIRO DO CANEIRO-IGREXA



Localización:
No fronte da Igrexa do Caneiro e preto da pista atópase este exemplar de cruceiro, concretamente no campeiro que conforma o adro da Igrexa.

Plataforma:
A plataforma está composta de dúas gradas visibles, aínda que unha terceira e que faría de soleira podería atoparse debaixo da herba que hai no lugar, pois pola cara que dá a Igrexa pódese observar algún resto de pedra.
As gradas son de cachotería de ollo de sapo e obsérvase deterioro nelas. Na superior e baixo o pedestal unha soa pedra de base cadrada na que encaixa o pedestal.

Pedestal:
Tanto o pedestal coma varal, capitel e cruz son de granito. É de base cadrada e prismática, con escocia moi pronunciada nas súas catro caras e logo outra vez prismática cadrada con chafrán.

Varal:
De sección cadrada con con chafrán nas arestas. É un varal alto e groso, máis ancho na base e estreita á medida que ascende.
Tanto no pedestal coma no varal non se observa inscrición ningunha a simple vista, aínda que está cuberto polo mofo, máis no fronte que dá á pista e que sería a cara onde podería levalas.

Capitel:
O capitel é tronco-piramidal cadrado, invertido e “escalonado”. Raro exemplar no noso Concello é, á vez, fermoso no seu conxunto, aínda que sobrio. Enriba do varal, no encaixe de ambos, sobresae unha moldura tamén cadrada e ancha.

Cruz:
É de sección cadrada tamén, alta e rexia. Tanto no anverso coma no reverso leva círculos en relevo e que van diminuíndo en tamaño cara o centro da mesma, onde hai un círculo un pouco máis grande. O brazo vertical leva seis círculos sen contar o central, e van de abaixo a arriba, de menor a maior tamaño e logo de maior a menor na parte inferior.

É un cruceiro sen inscricións, coma xa comentei, e sen imaxes; mais non deixa de ser un fermoso exemplar rexio e forte, agás na súa base, as gradas. Non estaría demais anotalo dentro daqueles que precisan restauración para que non acabe caendo e rompendo.

Texto e foto aportados por Xose María López Ferro, Cronista Oficial do Concello de As Pontes e director do Museo Etnográfico Monte Caxado, a quen agradecemos a súa colaboración.

PATRIMONIO PONTÉS XXXVIII

E imos hoxe co penúltimo dos cruceiros incompletos.
As veces, aparece patrimonio oculto do que non se tiñan noticias, oculto pola cal ou cemento, oculto pola vexetación… Neste caso atopábase oculto pola vexetación ata que os traballos de limpeza da zona a carón da Escola de Aprendices da vella Calvo Sotelo fixo que saíra á luz de novo. Este exemplar de cruceiro é o coñecido como:


CRUCEIRO DA ESCOLA DE APRENDICES DE E.N.C.A.S.O.


Estaba esquecido no medio dos toxos e xestas e con ocasión de facer a senda ou paseo e limpar a zona reapareceu. Non está recollido en ningún traballo sobre os cruceiros ponteses e, aínda que máis cun cruceiro semella unha cruz alta ou Cristo, ímolo clasificar tamén nos cruceiros incompletos. Algún alumno desta Escola de Aprendices aínda lembra este cruceiro entre os anos 50 e 60. Ao pecharse a Empresa, a vexetación foino cubrindo e quedou esquecido.
Está elaborado en pedra de granito e polo que se pode apreciar, pois habería que limpar máis a zona, consta de dous elementos: a base e a cruz.

A base ou pedestal:
É un prisma cuadrangular de granito e cuberto de musgo e vexetais, pouco se pode apreciar a non ser a figura prismática. Está feito de granito. Non se aprecian gradas, aínda que podería ter unha base máis grande e o que se pode ver sexa o pedestal.

A Cruz:
Os brazos horizontais e o vertical superior son practicamente iguais en lonxitude e tamaño. O inferior fai as veces de varal ou fuste e vai encaixado no pedestal ou base. Son de sección cadrada, aínda que con bisel nas aristas e o remate dos brazos dá a sensación de potenzados por mor do bisel.


A altura de todo o conxunto está moi próxima aos dous metros. E non se observa inscrición nel, aínda que por mor do musgo que ten podería ter algunha e non verse. Tampouco leva imaxes do Crucificado e da Virxe e carece de capitel.

Tratei de buscar información con referencia a este cruceiro, mais non atopei case nada, agás que entre os anos 50 e 60 a xente que estudaba na escola de aprendices da Calvo Sotelo si o lembra neste lugar. Os terreos onde estaba a antiga Calvo Sotelo foron expropiados no seu día para facer a empresa, é moi probable que xa estivera alí anteriormente.

Texto e foto aportados por Xose María López Ferro, Cronista Oficial do Concello de As Pontes e director do Museo Etnográfico Monte Caxado, a quen agradecemos a súa colaboración.